دکتر طاهر حبیب زاده دانشکده حقوق دانشگاه امام صادق (ع) – آی. دی. تلگرام و اینستاگرام: @drtaherhabibzadeh تا سال ۲۰۰۵ میلادی برای ارزیابی میزان تاثیر یک پژوهشگر راه ساده تری وجود داشت. تعداد استنادات به مقالات وی در سایر مقالات محاسبه می شد. پایگاه های اعتبارسنجی مجلات علمی مانند Scopus و Web of Science این محاسبه را انجام می دادند. ایراد این روش آن بود که بین نویسندگان پرکار و کم کار تفاوت قائل نمی شد. به عنوان مثال، اگر نویسنده ای ۲ مقاله می نوشت ولی بارها مورد استناد واقع می شد، پژوهشگر موفقی به حساب می آمد. در حالی که ممکن است پژوهشگر دیگری آثار متعددی…