بسیار دیده می شود که آراء مراجع قضایی و داوری و دیگر مراجع بین دانشجویاندر کلاس های درس، بین قضات در نشست های قضایی، بین وکلا در کانون های وکلا و نشست های حقوقی، و نیز در خلوت مطالعات شخصی محققین حقوقی مورد نقد و بررسی قرار می گیرند. حتی گاهی اصحاب دعوی نیز که حداقل آشنایی با مبانی علم حقوق را ندارند به نقد آن می پردازند، و حتی ممکن است بهترین نقدها را در ادبیاتی عامیانه و ساده بیان کنند! این آرا ممکن است از مراجع داخلی صادر شده باشند مانند دادگاه های ایران یا دیوان داوری اتاق بازرگانی ایران، یا از مراجع خارجی مانند دادگاه های انگلیس یا فرانسه، و یا بین المللی مانند آرا دیوان داوری اتاق بازرگانی بین المللی یا دیوان دادگستری بین المللی.
در اهمیت نقد رای همین قدر می توان گفت که قدرت تحلیل حقوقی ناقد را تقویت می کند، چیزی که هر محقق حقوق در هر سطح از کار علمی یا عملی بدان محتاج است. با نقد رای می توانید بدون اینکه در دوره های آموزش عملی حقوق شرکت کنید از روی صفحات کاغذ به واقعیات و اتفاقات محاکم و مراجع قضایی و غیر قضایی نزدیک شوید و طرز تحلیل و رسیدگی به اختلافات را مستندا شاهد باشید.
نکته ای که در اینجا لازم به ذکر است، و این نیز نقدی است بر دانشکده های حقوق کشور، این است که بحث نقد رای در دانشکده های حقوق کشور ما چندان جدی تلقی نمی شود. تدریس در کلاس درس عمدتا بر اساس تحلیل مواد قانونی و نوشته های حقوقدانان محترم است. در حالی که می توان با چاشنی کردن نقد آرا مرتبط به درس، نحوه اعمال مباحث مطروحه در مراجع قضایی و غیر قضایی را شاهد بود و به قوت و ضعف آنها پی برد.
ادامه متن در قالب مقاله منتشر شده در اینجا قابل رویت است