۱. اگر شرایط کاری یا تحصیلی اجازه می دهد، شب ها بیدار باشیم و روزها (نصف روز) استراحت کنیم. با این روش هم فشار روزه داری را قدری تقلیل دهیم و هم از شب زنده داری شب های پرفضیلت ماه مبارک رمضان بهره مند شویم.
۲. اگر شرایط اجازه روش بالا را نمی دهد، خود را به تکلف بیشتر مجبور نکنیم. روزه گرفتن خودش یک تکلیف است. تکلیف به چیزی می گویند که در آن سختی باشد. ادای این تکلیف، خودش یک کار مهمی است آن هم در روزهای نسبتا طولانی و گرم.
۳. راه معتدل این است که حجم کارهای معمول را کاهش دهیم. عملا هم با همان سرعت و فرمان قبل ماه رمضان نمی توان حرکت کرد. بالاخره جسم انسان توان و استعدادی دارد و نباید انتظار غیرمعقول داشت. این راه معتدل این است کارهای شخصی را حسب نیاز تا ۴۰ درصد کاهش دهیم. اگر قبلا روزانه ۱۰ ساعت مطالعه علمی داشتیم به ۶ ساعت تقلیل دهیم و بخشی از آن ۶ ساعت را برای طول روز و بخشی را برای بعد افطار توزیع کنیم. و توان مازاد را بر استفاده از این ماه بگذاریم مانند تلاوت قرآن و ادعیه و ذکر و فکر، افطاری رفتن و افطاری دادن با رعایت سادگی و اجتناب از تشریفات. فشار بیشتر آوردن عملا نتیجه عکس خواهد داد!
۴. در پایان توجه کنیم که ما برای صرف کار آفریده نشده ایم که تمام سال را مثل ماشین کار کنیم. ایامی در سال را بایست به توجه به خود اختصاص دهیم. ماه رمضان یک فرصت عالی است و با کارهایی که همیشه با ما هستند این فرصت را نسوزانیم.
طاهر حبیب زاده
دوم ماه مبارک رمضان ۱۳۹۸