با توجه به مبانی حقوق مالکیت فکری و نیز قوانین خاصی در ارتباط با مبادلات الکترونیکی به نظر می رسد پاسخ سوال روشن است. همان حقوقی که از حقوق مولفان در فضای سنتی حمایت می کند همان مبانی حقوقی در فضای مجازی نیز اعمال می شود. لذا به عنوان قاعده کلی، صرف عوض شدن فضا به معنی احتیاج به قوانین جدید و حمایت خاص نیست. با این حال گاهی قانونگذار صلاح کار را در این می بیند که برخی از اتفاقات فضای جدید را قانونمند کند. در این راستا قانون تجارت الکترونیکی ایران مصوب 1382 در بحث از حمایت از حقوق مولف در بستر مبادلات الکترونیکی مقرره صریحی در ماده 62 آن به این شکل دارد:
«ماده 62 – حق تکثیر، اجراء و توزیع (عرضه و نشر) آثار تحت حمایت قانون‌حمایت حقوق مؤلفان، مصنفان و هنرمندان مصوب 1348.9.3 و قانون ترجمه و تکثیر‌کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب 1352.9.26 و قانون حمایت از حقوق‌پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای مصوب 1379.10.4، به صورت «داده پیام» منحصراً‌دراختیار مؤلف است. کلیه آثار و تألیفاتی که در قالب «داده‌پیام» می‌باشند، از جمله‌اطلاعات، نرم‌افزارها و برنامه‌های رایانه‌ای، ابزار و روشهای رایانه‌ای و پایگاههای داده و‌همچنین حمایت از حقوق مالکیت‌های فکری در بستر مبادلات الکترونیکی شامل حق‌اختراع، حق طراحی، حق مؤلف، حقوق مرتبط با حق مؤلف، حمایت از پایگاههای داده،حمایت از نقشه مدارهای یکپارچه قطعات الکترونیکی (Integrated Circuits & Chips) و‌حمایت از اسرار تجاری، مشمول قوانین مذکور در این ماده و قانون ثبت علائم و‌اختراعات مصوب1310.4.1و آئین‌نامه اصلاحی اجرای قانون ثبت علائم تجارتی و‌اختراعات مصوب1337.4.14 خواهد بود، منوط بر آن که امور مذکور در آن دو قانون‌موافق مصوبات مجلس شورای اسلامی باشد.
تبصره 1 – حقوق مرتبط با مالکیت ادبی و هنری (Related Rights) که پیش ازاین‌به‌عنوان حقوق جانبی مالکیت ادبی و هنری (Neighboring Rights) شناخته می‌شدند‌شامل حقوق مادی و معنوی برای عناصر دیگری علاوه بر مؤلف، از جمله حقوق‌هنرمندان مجری آثار، تولیدکنندگان صفحات صوتی و تصویری و سازمانها و مؤسسات‌ضبط و پخش می‌باشند که مشمول قوانین مصوب 1348.9.3 و 1352.9.26 مورد‌اشاره در این ماده می‌باشند…»
آنچه از ماده فوق به روشنی بر می آید این است که حق تکثیر و اجرا و توزیع آن دسته از آثاری که طبق قوانین قبلی در فضای سنتی مورد حمایت واقع می شدند، مانند قانون حمایت از مولفان و مصنفان و هنرمندان 1348، حق تکثیر و اجرا و توزیع آنها در فضای مجازی منحصرا در اختیار مولف است. مضاف بر این کیفیت حمایت نیز با همان قوانین سنتی خواهد بود و لو اینکه فضای انتشار اطلاعات، فضای مجازی و در قالب داده پیام است! به عبارت ساده تر، این ماده در خصوص جزئیات حقوق مولف و نحوه انتقال و سایر مسائل مرتبط سخن نمی گوید بلکه این نکته را تجویز می کند که نشر آثار در هر قالبی در فضای مجازی از همان حمایت های قانونی برخوردار است که این آثار طبق حقوق سنتی برخوردار هستند. بنابراین، بایست به دنبال همان حقوق سنتی مالکیت فکری و قوانین خاص موجود رفت و به الکترونیکی بودن آثار ترتیب اثر خاصی نداد. در نتیجه پایان نامه ها که اطلاعات علمی دارای صاحب اثر یعنی مولف هستند، در صورت نشر در سامانه پایان نامه ها بایست از حقوقی که برای یک مولف در قوانین سنتی وجود دارد برخوردار باشند.