با عضویت در خبرنامه مطالب را در ایمیل خود دنبال کنید

معنی balance of inconvenience چیست؟ نحوه کاربرد آن در سیستم حقوقی ایران

کلمه balance به معنی تعادل و توازن و همترازی است.
کلمه inconvenience به معنی ناراحتی و زحمت و دردسر است.
پس در لغت به معنی «توازن یا تعادل زحمت» معنی می دهد.

برای درک بهتر معنای آن در ادبیات حقوقی، دقت کنیم که کاربرد این عبارت در جایی است که مقام تصمیم گیرنده مانند دادگاه به دنبال سبک و سنگین کردن وضعیت دو طرف دعوی در اثر قبول یا رد یک درخواست است. به عنوان مثال، فرض کنید خواهان از دادگاه صدور دستور موقت را تقاضا می کند. دادگاه می بیند با عدم صدور دستور موقت خواهان چه ضرری خواهد کرد و با صدور دستور موقت خوانده چه ضرری متحمل خواهد شد. اگر خواهان ضرر کوچکی در مقایسه با ضرر بزرگ خوانده دارد، از صدور دستور موقت خودداری می کند! و بالعکس. در اینجا می گویند دادگاه زحمت و دردسر طرفین را مقایسه می کند تا ببنید کفه زحمت در اثر پذیرش خواسته به کدام طرف سنگین است و به نفع همان طرف تصمیم می گیرد.
اگر بخواهیم یک معنی حقوقی فارسی پیشنهاد دهیم «میزان/بار زحمت» ترجمه خوبی است:
در عبارت زیر، دادگاه طرف بانک را گرفت:

The Court held that the balance of convenience rested firmly on the bank’s side (defendant) and then refused to grant the interim injunction.

دادگاه مقرر کرد که «میزان/بار زحمت» به قطع بر عهده بانک (خوانده) مستقر است و لذا از صدور دستور موقت خودداری کرد.

به عنوان مثال دیگر:
The court weighed the balance of convenience and opted not to grant the injunction requested by the plaintiff in light of the harm it would do to the defendant.

دادگاه میزان/بار زحمت را وزن کشی کرد (ارزیابی نمود) و ترجیح داد دستور موقت درخواستی خواهان را اعطا نکند با در نظر گرفتن ضرری که صدور این دستور برای خوانده می داشت.

به عنوان مثال دیگر:
Finally, the Court was of the opinion that the balance of inconvenience did not favour either party.

نهایتا دادگاه به این نظر رسید که «میزان/بار زحمت» بر دوش هیچ یک از طرفین نیست.

  • در سیستم حقوقی ایران، شرط صدور دستور موقت، احراز «فوریت» آن است و برای اینکه خسارت احتمالی طرف مقابل بی جبران نماند، دادگاه مکلف است برای جبران خسارت احتمالی که از دستور موقت برای طرف مقابل حاصل می‌شود از خواهان «تامین مناسبی» اخذ کند (مواد ۳۱۰ الی ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹). همانگونه که دیده می شود این عبارت در حقوق ایران کاربرد ندارد.

 

دکتر طاهر حبیب زاده

دانشکده حقوق دانشگاه امام صادق (ع) – آی. دی. تلگرام و اینستاگرام: @drtaherhabibzadeh

  • تاریخ انتشار: 15 آذر 1398
  • تعداد بازدید: 1908
  • بدون دیدگاه